4. Go to hell, you asshole!

                                              ♪♪♪

Z ulgą odetchnęła i walnęła się na łóżko, kiedy zatrzasnęła drzwi za swoimi gośćmi i wrzuciła naczynia do zmywarki. To, co ją zaskoczyło to fakt, że szanowny pan Łasko starał się być dla niej miły. Widocznie rudowłosa suszyła mu tę durną łepetynę. Zresztą i tak nie zależało jej na sympatii tego pożal się Boże atakującego. Miała go za duże dziecko. W końcu jak nazwać faceta, który po przyjeździe do domu po kilkudniowej nieobecności, zamiast wziąć swoją żonę na kuchennym blacie woli ułożyć się na salonowym dywanie i bawić się kolejką elektryczną jakby miał 7 lat? Kretyn i tyle! Biedna Keysi, że musi żyć z tym zrudziałym siatkarzyną.

                                                   *

- Stashka? – usłyszała cichy głos swojej przyjaciółki w telefonicznej słuchawce. – Pojedziesz gdzieś dzisiaj ze mną?

- Matko! Gdzie znowu? Musi być dziś? Umówiłam się z takim jednym boskim Portugalczykiem.

- Proszę cię. Dzisiaj umówiłam się na zabieg i nie dam rady pójść tam sama.

- Zaraz, zaraz. – zamyśliła się – Jaki zabieg? Idziesz do SPA i nic mi nie powiedziałaś?

- Nie kretynko! Mam zabieg usunięcia ciąży. Proszę cię.

- Jednak się zdecydowałaś? Oszalałaś!

-Nie oszalałam. Mam 25 lat i nie zamierzam babrać się w zasranych pieluchach.

- Pamiętasz jak w bidulu marzyłyśmy, żeby mieć własne rodziny? Tobie się udało. Masz męża, a teraz czas na dzieci. Taka kolej rzeczy.

- I kto to mówi? Jak jesteś taka prorodzinna to po co ci ten zapas gumek w szafie rodem z burdelu?

- Ja to co innego. Kochanie nie denerwuj się. Gdzie to masz?

- Strzeleckiego 12a. O 15:30. Mam nadzieję, że będziesz. Kocham cię.

- Dzięki. – rozłączyła się.

Nie mogła uwierzyć w zachowanie swojej przyjaciółki. Nie mogła zrozumieć, dlaczego ta pragnąca szczęścia i miłości dziewczyna, tak bardzo chce pozbyć się swojego dziecka. Dziecka, które jest dziełem jej męża, wpatrzonego w nią jak w obrazek. Musiała coś zrobić. Nie mogła pozwolić, żeby Keysi popełniła największy błąd swojego życia. Domyślała się kierujących nią pobudek. Stashka i Keysi wychowały się wspólnie w domu dziecka. Brunetka znalazła się tam, ponieważ sąd odebrał prawa do opieki jej „rodzicom”, którzy ponad swoje dziecko stawiali butelkę Jabłuszka Sandomierskiego za 3,6zł. Keysi była od początku niechcianym dzieckiem. Jej matka nie wiedziała z kim zaszła w ciążę. Nie mogła jej usunąć, ponieważ było już za późno. Oddała ją od razu po porodzie. Stahka uważa, że jej przyjaciółka obawia się, iż nie będzie w stanie obdarzyć swojego dziecka dostateczną miłością. Wie, jak to jest cierpieć z powodu braku zainteresowania ze strony rodziców. Stashka jednak jest pewna, że ruda sobie poradzi.  Tym bardziej, że ma przy sobie kochającego faceta.

Brunetka z prędkością błyskawicy wpadła przez dwuskrzydłowe drzwi. W nozdrza uderzył ją odór męskiego potu, jednak ignorując nieprzyjemny zapach kroczyła przez ogromną halę. Z daleka zauważyła człowieka, do którego przyszła. Siedział na podłodze rozciągając swoje mięśnie. Podbiegła do niego nie zwracając uwagi na jakieś włoskie krzyki podstarzałego faceta o kręconych włosach.

- A jednak nie mogłaś się powstrzymać. – wyszczerzył się brunet. – Za godzinę kończymy i pokażę ci co robię z takimi dziewczynkami.

- Zamknij się Bartman. – cisnęła w jego stronę. Z trzęsącymi się rękami podeszła do Michała kucnęła tak blisko, żeby nikt nie mógł usłyszeć o czym rozmawiają. – Łasko. Jest sprawa.

- Teraz? Widzisz że jestem zajęty, trening mam. – ignorował swojego gościa.

- Tak, teraz! Chodź na chwilę na korytarz.

-Spadaj.

W tym samym czasie pojawił się przy nich kędzierzawy facet, który łamanym angielskim starał się ją przegonić z obiektu. Stashka uciszyła go jednak głośnym „Go to hell, you asshole”.

- Michał, debilu! – syknęła – Chodź ze mną. – złapała go za koszulkę i mocno pociągnęła.

- Ty jesteś pojebana! – wrzasnął, kiedy wyrzuciła go z sali.

- Ok., ty nie lubisz mnie, ja też za tobą nie przepadam. Oboje jednak kochamy Keysi więc musisz mi z nią pomóc.

- A co jest nie tak? W domu jest przecież, obiad gotuje.

- Ona jest w ciąży idioto! I co więcej! Dzisiaj ma zamiar usunąć to dziecko! – widziała jak jego zobojętnione oczy nagle wbijają się w nią z niedowierzaniem – Co się tak gapisz? Weź coś zrób, bo oboje będziecie tego żałować!- ryknęła.

- Wkręcasz mnie. Jak to Keysi jest w ciąży? I nic mi nie powiedziała? Przecież nie raz rozmawialiśmy na ten temat i wie jak bardzo pragnę dziecka.

- Widocznie nie podziela twojego zdania.

- Nie wierzę ci.

-No to masz dwa wyjścia. Albo mi zaufasz i ze mną pojedziesz, albo będziesz czekał na dziecko jeszcze długie lata i patrzył jak twoja żona cię oszukuje.

Łasko zdawał się jej nie wierzyć w ani jedno słowo. W końcu jakim cudem jego ukochana żona mogłaby mu nie powiedzieć o tak ważnej sprawie? Jak mogłaby zabić ich nienarodzone dziecko? Patrzył teraz jednak w przerażone oczy Anki i bił się z myślami. Ufał żonie ponad wszystko, ale jakiś głos w głowie szeptał mu, że musi teraz zaufać osobie, której nie lubi. Od dawna marzył o zostaniu ojcem. Chciałby usłyszeć płacz swojego dziecka, uspokoić je w ramionach, zajmować się nim, uczyć polskiego i włoskiego słowo po słowie, uczyć grać w siatkówkę, patrzeć jak pierwszy raz zakochuje się w koleżance z przedszkola. Widząc te obrazy w swojej głowie i przypominając sobie słowa Stashki momentalnie wrócił do żywych. Bez żadnych wyjaśnień trenerowi przebrał się w prywatne ubrania i wybiegł z hali z brunetka u boku. Pociągnął ją za rękę do swojego czarnego, matowego BMW i z piskiem opon odjechał z parkingu. Nie zważając na czerwone światła przejeżdżał przez skrzyżowania z prędkością, której nie powstydziłby się Robert Kubica. Nie zdejmując nogi z gazu mknął przez ulice śląskiego miasta.

- Weź nie szarżuj bo nas pozabijasz. – skomentowała brunetka.

- Muszę być na czas.

-Mamy jeszcze pół godziny. Poza tym nie znasz adresu. – uniosła jedną brew. – Strzeleckiego 12a.

-Tylko nie rób afery. – powiedziała, kiedy zaparkowali pod prywatnym gabinetem – Zrobimy to po mojemu.

Stasha weszła na drugie piętro miodowego budynku. Przywitała się  uśmiechem z recepcjonistką i odszukała wzrokiem Keysi. Przyjaciółka siedziała na plastikowym, niebieskim krzesełku za grubym, białym filarem. Twarz miała ukrytą w dłoniach. Nie zauważyła nawet, że Anka jest już na miejscu. Brunetka usiadła więc obok dziewczyny i objęła ją ramieniem. Rudowłosa czując dotyk na plecach wtuliła się w swoją towarzyszkę.

- Jesteś pewna, że chcesz to zrobić? – spytała Stashka.

- Nie mam innego wyjścia. Nie jestem jeszcze na to wszystko gotowa.

- Na dziecko rzadko jest się gotowym. Pomyśl sobie, jak będziesz żyła ze świadomością, że zabiłaś własne dziecko?

- To nie jest dziecko.

- A co według ciebie?

- Płód. Wredny zarodek, który czai się we mnie tylko po to, żeby zniszczyć mi życie i wszystko przez to, że raz zapomniałam wziąć pigułkę.

- Jesteś nienormalna. – Stashka wstała z poczekalnianego krzesełka i skierowała się do wyjścia.

- Gdzie idziesz?

- Po kubeł zimnej wody dla ciebie.

Kilka minut później.

- Co on tu robi? – wycedziła Keysi przez zaciśnięte zęby – Co on tu robi? – mówiła, patrząc przerażona na Michała.

- To jest ten kubeł. Pewnie mnie od teraz znienawidzisz, ale musiałam to zrobić. Twój mąż ma prawo wiedzieć i decydować. Nie zachowuj się jak cholerna egoistka, bo coś poszło nie po twojej myśli. Jesteś dorosła, a dorośli ludzi biorą konsekwencje za to co robią. A teraz wy sobie pogadajcie. Ja spada. Cześć.- zostawiła w poczekalni przerażoną przyjaciółkę i jej wściekłego męża. Gdyby miał paranormalne zdolności, rudowłosa pewnie leżałaby właśnie na podłodze porażona laserowym spojrzeniem. I szczerze mówiąc chyba wolałaby to od rozmowy z Michałem.

- Pani Łasko! – usłyszeli głos na oko trzydziestoletniego mężczyzny, który zapraszał na zabieg do swojego gabinetu. Na jego słowa nie zareagowała jednak kobieta, ale dwumetrowy siatkarz, który z impetem wpadł do pomieszczenia.

- Chcesz pójść siedzieć? – ryknął na mężczyznę w białym fartuchu.

- Nie rozumiem o co panu chodzi.

- Chciałeś usunąć moje dziecko! MOJE! Z tego co się orientuję, to takie rzeczy są w Polsce nielegalne!

- Michał, nie rób scen. – złapała go za rękę.

-Z tobą porozmawiam w domu! – wrzasnął i wyparował z gabinetu ciągnąc za sobą żonę.   

**********************************************************************
Cóż mogę rzec? Wiele razy mówiłam, że mam kryzys twórczy, ale tym razem to już przechodzi ludzkie pojęcie. Nie jestem w stanie wykrzesać z siebie ani słowa. Mam nadzieję, że się w końcu jakoś zmobilizuję, bo inaczej historia zginie śmiercią naturalną.

Ależ przejdźmy do rzeczy przyjemniejszych! Jeju, jak jest pięknie! Wakacyjna pogoda, prażące słońce. Jest moc! 

Nie wiem jak to będzie z regularnością, bo jak na razie ponosi mnie melanż. Pezet na żywo jest jeszcze zajebistszy niż w słuchawkach. A dziś pakuję zabawki, bo Luxtorpeda i Grubson mnie wzywa!

Aha! Jeszcze jedno ogłoszenie parafialne. Przykro mi, ale nie jestem w stanie zacząć czytać nowych rzeczy. Od dziś definitywnie nie zaczynam nic nowego, a już w szczególności, jak podsyłacie mi linki gdzie jest już 20 rozdziałów. Przepraszam, ale mam już tyle historii, że czasem pół nocy czytam, żeby nie narobić sobie horrendalnych zaległości. Poza tym nie samym blogspotem człowiek żyje. I nawet jeżeli ktoś się obrazi, bo czyta tu po to, żebym ja zostawiła komentarz pod jego postem, to serio lepiej nie tracić czasu. A ja przeboleję.

Zmieniłam zdanie! Maj to nie jest dobry miesiąc na diety! Wasze Zdrowie! Embouteillages ;*