3. Złość piękności szkodzi.

                                              ♪♪♪

- Panowie! Specialité de la Maison! – wparowała do prowizorycznego salonu z tacą obładowaną czterema talerzami kipiącymi od gorącej, domowej pizzy. – Dla naszego niespodziewanego gościa największy kawałek. – z wymuszonym uśmiechem podała brunetowi posiłek i chwilę później usadowiła się przy jego prawym ramieniu.

- Dziękuję ci bardzo, Aneczko! – posłał w jej kierunku swój firmowy uśmiech.

- Swoją drogą Michale, nie mówiłeś, że masz takich przystojnych kolegów. Gdybym wiedziała to może skorzystałabym z tych biletów na mecze, które kipią z mojej szuflady.

- Stashka – zaczął kolega zaciągając włoskim akcentem – Chodzenie na mecze nie polega na gapieniu się na zawodników.

- Nie? Cholera, a ja myślałam, że wy tej piłki używacie, żeby wasze mięśnie lepiej się prezentowały. W końcu kto to widział, żeby dorośli faceci przebijali dmuchany balon przez sznurek?

Stashka i Michał obrzucali się spojrzeniami spod byka. Nie przepadali za sobą: on uważał, że ona sprowadza jego żonę na złą drogę, ona, że on sprowadza jej przyjaciółkę jedynie do roli kury domowej. Skoro jednak łączyła ich kobieta w osobie rudowłosej Keysi musieli czasem przebywać w swoim towarzystwie i mimo wszystko tolerować się nawzajem.

W tym momencie przeciwieństwem Michała był Zbyszek, który patrzył na brunetkę maślanymi oczami. Gdy tylko pierwszy raz ją zobaczył przy drzwiach od razu zdecydował, że jest ona w jego typie. Generalnie na tym świecie jest niewiele kobiet, które nie są w jego typie. Nie jest ważne czy to  blondynka, ruda czy brunetka, chuda, szczupła czy z dziesięciokilową nadwagą, biała, czarna czy Azjatka, miss polonia, pryszczata czy zezowata, bez ręki, nogi czy głowy. Dla niego liczyła się tylko jedna rzecz, a ściślej mówiąc dwie: piersi, cycki, donice, bimbały, melony – im większe tym lepsze. Siatkówkę zaczął trenować jako dziecko za namową ojca. Początkowo robił to dla chęci i smaku zwycięstwa. Aktualnie odcina kupony od swojej popularności zarabiając krocie na kontraktach reklamowych albo froterując kolejne laski na tylnym siedzeniu swojego lansiarskiego autka.  Zazwyczaj nawet nie znał ich imion; Asia, Kasia, Basia, Zosia, Gosia, Ania, Hania, Ola, Jola, Wiola czy Mariola- wszystko brzmi identycznie, kiedy poznaje je w głośnych klubach. Ciągle uważa, że związki nie są dla niego. Kiedyś miał dziewczynę. Było to w wakacje po 6 klasie podstawówki, kiedy pojechał na miesięczny obóz siatkarski. To tam poznał Karinę, rok młodszą dziewczynę, a którą stworzył swój najdłuższy – szesnastodniowy – związek. Wtedy jako młokos uważał, że to miłość na całe życie. Wtedy wspólnie ze śliczną blondynką, która jako jedyna na obozie nosiła już stanik, planowali przyszłe życie w wielkim domu i gromadką dzieci. Obozowy opiekun udzielił im nawet ślubu błogosławiąc młodą parą wystrojoną w najlepszy dres i białe prześcieradło. Plany Zbigniewa zmieniły się jednak po powrocie do rodzinnej Warszawy. Szybko zapomniał o dziewczynie, która jeszcze przez sześć miesięcy słała do niego miłosne listy. On jednak już wtedy czuł się Bogiem. Najwyższy wśród wszystkich gimnazjalnych klas pierwszych, brunet o magnetycznym zielonym spojrzeniu był królem szkolnych dyskotek. Bo chociaż trenował pięć razy w tygodniu znajdował czas na uwodzenie koleżanek w rytmach ATB i Benny’ego Bennasi. Ignorował docinki zazdrosnych kolegów na temat odstających uszu, przez które ledwo mieścił się w drzwiach. Tak naprawdę olewał te ich podśmiechujki jedynie w szkole- w domu przyklejał uszy do głowy za pomocą taśmy klejącej, żeby jakimś cudem ściślej przylegały do mózgoczaszki. Przez nie nie lubił jeździć na rowerze, ponieważ rozpiętość narządów słuchu powodowała większy opór powietrza i w wyniku tego był on najwolniejszy. A taka osobistość jak Zbigniew Bartman nie może być na ostatnim miejscu. Taka osobistość jak Zbigniew Bartman musi być najlepsza we wszystkim: być królem parkietu, boiska i szos. Kiedy przeniósł się z Politechniki Warszawskiej tu, do Jastrzębskiego Węgla, poczuł się panem i władcą. Dodatkowo występy w kadrze zawodowej wprowadziły go w samo zachwyt. To on był tym najjaśniejszym w całej drużynie, pomimo tego, że koledzy przyćmiewali go niejednokrotnie swoją grą, ale to on był najbardziej medialny: przystojny, zabawny, działający na kobiety w każdym wieku. Tu na Śląsku pisk dziewczyn, które dałyby się pokroić za zdjęcie z nim, podpisały by cyrograf, żeby dostać jego autograf na swoim jeszcze niewykształconym czternastoletnim biuście- to jest to, co dodaje mu skrzydeł i nie potrzebuje już nawet magicznych eliksirów swojego sponsora.  Wchodząc na parkiety PlusLigi słyszał te jęki małoletnich dziewczyn, które w ułamku sekundy zrzuciłyby z siebie majtki, gdyby tylko skinął swoim długim palcem. Bez wstydu kokietował gimnazjalistki podpisując dla nich plakaty z BravoSport z jego wizerunkiem, wymazując z głowy to, że gdyby wprowadził w życie swoje brudne myśli, najbliższe 10 lat spędziłby w więzieniu. A tam nie mógłby pobijać rekordów w kolekcjonowaniu orgazmów, co najwyżej to on mógłby stać się źródłem przyjemności dla kolegów z celi. Jak wiadomo oni nie mają litości: możesz być złodziejem, mordercą, robić machloje na szczeblu państwowym, ale jeżeli dotknąłeś dziecko będziesz miał zagwarantowane upojne noce z kolegami zza kratek. Teraz, kiedy drugi sezon gra w barwach Jastrzębia Zdroju i każda osoba w tym mieście wie gdzie mieszka najbardziej pożądany siatkarz tej części Europy, jego ego urosło jeszcze bardziej. Bez mrugnięcia okiem sypia z każdą dziewczynką, która się nawinie. Tego wieczoru wyrzucił jednak ze swojej głowy licealistki i studentki. Tego wieczoru obrał sobie wyznaczony cel: czarnowłosa gospodyni z pełnymi ustami, na widok którym Zbigniew miał w swojej głowie same nieprzyzwoite i lubieżne scenariusze, których fabuła działa się za zasłoniętymi roletami przestronnej sypialni.

Nie wiedział jednak, że tym razem nie trafił na łatwy łup. Stashka miała już te swoje 25 lat, a w jej głowie nie było miejsca na ustatkowanie się, białe sukienki, weselne torty. Jej mózg zaprogramowany był na level impreza. Nigdy nie miała chłopaka. Nie dlatego, że nikt jej nie chciał. To ona nie była zainteresowana chłopczykami kręcącymi się w jej otoczeniu. Jednak nie stroniła od mężczyzn. Często bywała w jastrzębskim klubie Moulin Rouge, miejscu, w którym zaczęło się jej życie na Śląsku po przyjeździe z podtatrzańskiego miasteczka. Jeżeli ktoś pytał ją o związki odpowiadała słowami Mileny z „Galerianek” : miłość w dzisiejszych czasach nie istnieje, trzeba robić melanż i się nie przyzwyczajać. Mimo że rzadko dwa razy sypiała z tym samym mężczyzną był gotowa zabić, jeżeli ktoś nazwał ją dziwką. Stashka jest mistrzynią ciętej riposty, zwłaszcza, jeśli chodzi o tandetne teksty płci przeciwnej. Tym bardziej, że nie znosi być podrywana. Sama wybiera tego właściwego spośród tłumu podnieconych, rozochoconych samców, wybiera tego, który będzie miał ten zaszczyt zagłębić się w krainę przyjemności wspólnie z czarnowłosą dziewczyną. Jeśli uważała, że ktoś jest zbyt nachalny spławiała go nawet jeżeli był lepszy niż Brad Pitt, Johnny Deep i George Clooney razem wzięci. To ona stawiała warunki i decydowała, do której bazy dojdą. I biorąc pod uwagę te wszystkie jej cechy charakteru łatwo jest się domyślić, że miała ochotę wyrzucić przez okno swojego czarnowłosego gościa, który wlepiał w nią swoje ślepia jak pedofil w przedszkolaka. Był on jednak dla niej w pewnym sensie wyjątkowy. Nie spławi go jak pierwszego lepszego facecika. Dla niego przygotuje najcięższe działa. 

- Stashka! – zwrócił się do gospodyni Michał. – Szczerze powiem ci, że pyszne. Lepszą pizzę jadłem tylko we Włoszech.

- Widzisz, jednak nie jestem totalnym nieudacznikiem. – uniosła jedną brew.

- Nie chcę nic mówić, ale jeśli Misiek prawi komplementy Ance, to wiedz, że coś się dzieje. – skomentowała Keysi. –Swoją drogą mam ochotę na drinka. Kochanie, sięgnij tam do swojego bareczku.

- Keysi – rzuciła swojej ciężarnej przyjaciółce karcące spojrzenie – Mówiłam już, że dzisiaj nie pijemy.

- Matko, ale z ciebie nudziara. – zrezygnowana dziewczynka opadła na oparcie kanapy.

                                                                 *

- Nie chcę was wyganiać, ale już późno. – brunetka spojrzała na zegarek – Nie macie jutro jakiegoś meczu?

- Kobieto, jest sierpień, liga się jeszcze nie zaczęła. – skomentował rozbawiony Bartman.

- Cóż, że każdy zna te wasze idiotyczne terminarze. – prychnęła.

-Jak chcesz, to cię podszkolę. – puścił jej oko i położył dłoń na zgrabnym udzie.

- Jak chcesz jeszcze pograć w piłkę to zabierz łapę, bo będziesz miał połamane palce. – wycedziła przez zaciśnięte zęby.

-Luzuj kochanie. – zatrzepotał rzęsami niczym uczestniczka wyborów miss polonia. – Złość piękności szkodzi.

- Nie martw się o moją urodę.

- Po prostu dbam o to, żeby jakiś facet cię jeszcze chciał.

- Nie zależy mi, bo wolę kobiety. – przejechała językiem po swoich ustach i popatrzyła zalotnie na Keysi.

-O matko! Serio? Zaprosiłabyś mnie kiedyś jak będziesz  z jakąś laską? – oczy zaświeciły mu się, jakby ukazały mu się właśnie piersi samej Pameli Anderson.

- Możesz popatrzeć, ale nigdy nie dotykaj.

Kiedy goście opuścili mieszkanie brunetki Zbyszek ciągle był podekscytowany wyznaniem gospodyni.

- Keysi. A wy coś kiedyś razem teges? – spytał rudowłosą.

- Zibi, ale z ciebie kretyn. Nie zauważyłeś, że ona się z ciebie nabija?

- Naprawdę? A ja już się zajarałem. – zrzedła mu mina. 

*****************************************************************
I jest jak na razie mój ulubiony rozdział, który podoba mi się w połowie! :) Charakterystyka MrB zajęła mi nie więcej niż 5 minut i mogłabym pisać i pisać i pisać na ten temat ;) Wiem, że w sumie szybko dodany rozdział, ale teraz może być różnie. Bo wiecie, w środę zaczynają się juwenalia! A są jakieś priorytety! ;) Poza tym nie mam zbyt wielu rozdziałów napisanych do przodu a od miesiąca-dwóch nie napisałam ani słowa i nie wiem co z tym wszystkim dalej będzie. Może się zmobilizuję.

Jeszcze tylko kawałek. Jeszcze tylko 1 strona A4 i licencjacik napisany! <niach niach niach> Już nie mogę się doczekać, ale tę wątpliwą przyjemność zostawię na jutro :)

Winiar! Dlaczego Ty mi to robisz? Dlaczego tak o sobie idziesz? To już nie będzie ta sama drużyna. Ale mam nadzieję, że będzie lepsza niż przez dwa ostatnie sezony, w końcu nie ma już na pokładzie wf-isty! :) No i jest z nami ten, który głośno kracze więc środek jest nie najgorszy! :)

Mieliśmy już zimę tej wiosny to teraz przyszedł czas na jesień!

 

 

Całuję, Embouteillages :)