2. Po co przyprowadziłaś tego kretyna?

                                                                          ♪♪♪

- Jezu! No sikaj!  - mówiła stłumionym głosem Kowalska.

- Nie mogę! Denerwuję się!

- Gdybym mogła, to nasikałabym za ciebie! – siedząca na brzegu wanny brunetka zagrzewała swoją przyjaciółkę. – Mogę odkręcić wodę, może ci pomoże.

-Dobra, już się skupiam.

Rudowłosa wykonała czynność nakazaną przez instrukcję testu. Położyła plastikową płytkę na pralce w drugim końcu łazienki i podeszła do koleżanki siadając obok niej. Denerwowała się jak nigdy. Nie mogła mówić, bo głos jej się łamał, a ręce trzęsły jej się jak galareta. To były najdłuższe  dwie minuty w jej życiu. Miała w głowie obrazy, których nie chciała by zrealizować w najbliższym czasie. Chodzenie dziewięć miesięcy z brzuchem, czucie się jak wieloryb, poczucie nieatrakcyjności, zmienianie pieluch, wstawianie po nocach. Nie jest to coś, o czym marzy dwudziestopięcioletnia dziewczyna.

- Czas minął. – powiedziała Stashka.

- Weź ty sprawdź.

Brunetka posłusznie podeszła do pralki i wzięła do ręki test. Porównała wynik z instrukcją. Wróciła do przyjaciółki i wzięła ją za rękę. Widząc jej zestresowany wyraz twarzy i przerażony wzrok z ciężkim sercem postanowiła zabrać głos.

- Keysi. Michał na pewno się ucieszy, że będzie tatą. – podała jej wynik.

- Nawet mi nie mów! – pisnęła dziewczyna – Ja nie chcę.

- Przykro mi kochana.

- Nawet mi nie mów! – oczy rudowłosej zaszkliły się.

- Kochanie. – brunetka przytuliła przyjaciółkę – Będzie dobrze. Oswoisz się z tym. Jestem pewna, że Michał będzie w siódmym niebie. W końcu facet ma już trzydziestkę na karku, piękną żonę, wielki dom, do pełni szczęścia brakuje wam tylko gromadki dzieci biegających po ogrodzie i odbijających z tatusiem piłkę przez sznurek. Mam tylko nadzieję, że z urodą wdadzą się w ciebie, bo lepiej, żeby były blondynkami po mamusi, niż rudymi po tatusiu. – starała się dodać otuchy.

- Co ty w ogóle pieprzysz? Na moim miejscu też byłabyś taka zadowolona? – zapłakana Kasia spojrzała na zmieszaną twarz swojej przyjaciółki.

- Ja to nie to samo. Nie mam nawet faceta, z którym mogłabym mieć potencjalne dziecko. Ale bardzo się cieszę, że będę ciocią!

- Nie ma mowy. Ja jeszcze nie jestem gotowa na dziecko! Nie teraz. Właśnie zaproponowali mi staż, nie mogę powiedzieć, że jestem w ciąży!

- Nie masz wyjścia.

- Mam.

- Chyba sobie żartujesz! Nie pozwolę ci tego zrobić! Nie pozwolę ci zabić twojego dziecka!

- To jeszcze nie jest dziecko. To jakiś cholerny zarodek! Nie mów nic Michałowi, proszę cię.

- Kaśka! Nie bądź głupia! Będziesz tego żałowała i nie wybaczysz sobie tego. Nigdy!

- Ja już podjęłam decyzję. Mam nadzieję, że mogę liczyć na swoją przyjaciółkę. – wyszła z łazienki.

Powrót do swojego mieszkania był dla Stahki męczący. Nie tylko ze strony fizycznej w wyniku męczącego kaca. Przede wszystkim nie wie jak ma się zachować wobec przyjaciółki. Zdaje sobie sprawę, że powinna być lojalna. Jednak nie jest pewna czy w takich sprawach można wykazać się lojalnością. Kiedy były małe marzyły o tym, żeby założyć własne rodziny. Siedziały pod rozłożystym klonem i opowiadały o swoich wymarzonych mężach, pięciorgu dzieci, wielkim domu, zagranicznych wycieczkach. Kiedy dorosły okazało się, że to nie jest takie łatwe. Stahka preferuje wolny styl życie, bez zobowiązań. Boi się, że zostanie zraniona, a już wystarczająco zdążyła wycierpieć w swoim krótkim życiu. Keysi się powiodło. Skończyła studia dziennikarskie i w pracy poznała swojego męża, wspaniałego siatkarza, chlubę włoskiej reprezentacji kraju oraz tutejszego klubu, Michała Łasko. Wyjechała jako jedna z dziennikarek na Mistrzostwa Europy i wróciła nie tylko z doskonałymi wywiadami, ale przede wszystkim wróciła jako dziewczyna atakującego. Dla niej zdecydował się grać w Polsce. Michał marzy o tym, żeby mieć syna. Stahka wie, że mąż nie wybaczy jej przyjaciółce, jeżeli tamta zdecyduje się usunąć dziecko.

                                                                              …

Przez ostatni tydzień Stahka zdążyła się milion razy pokłócić ze swoją przyjaciółką i tyle samo razy pogodzić. Mimo tego, że nie zgadzała się z jej postępowaniem nie mogła się od niej odwrócić. I chociaż nie przepadała za Michałem było jej go żal. Wiedziała, że gdyby wiedział byłby najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi. Dzisiejszego wieczoru tym bardziej będzie ciężko brunetce, ponieważ państwo Łasko wprosili się na kolację. Nie było to dziewczynie na rękę, ponieważ nie znosiła gotować. Nie rozumiała ludzi, którzy czerpią przyjemną z mieszania w garach. Mimo tego zmusiła się do przygotowania domowej pizzy. Czekała w swoich wynajętych trzydziestu czterech metrach kwadratowych na gości. Jak to mieli w zwyczaju bez minuty spóźnienia, punktualnie o 19, zadzwonili do jej drzwi. Z uśmiechem pobiegła otworzyć i przywitała się z gośćmi. Niestety jej radość nie trwała zbyt długo.

- Cześć Kochanie. – przywitała się Keysi. – Mam nadzieję, że nie masz nam za złe, że zabraliśmy kolegę Miśka.

- Oczywiście, że nie. – skłamała, a w myślach miała ochotę ich wszystkich zamordować.

- To poznajcie się.

- Hej, jestem Zbyszek.

- Anka. Ale wszyscy mówią do mnie Stashka. – uścisnęła dłoń niespodziewanego gościa, a chwilę później posłała mordercze spojrzenie swojej przyjaciółce.

- Rozgośćcie się na kanapie, a ja przygotuję herbatę. – poleciła gospodyni.

- A jakieś wino?- wtrąciła się Keysi.

- Dziś mam dzień bezalkoholowy, musicie to uszanować. – brunetka skarciła rudowłosą z pomocą gromów posyłanych przez oczy.

- Ok. To w takim razie pomogę Ci.

Mężczyźni poszli do prowizorycznego salonu i od razu włączyli telewizor. Anka nie rozumiała, dlaczego od razu włączyli kanał sportowy. „Jeszcze im mało?” mówiła sobie w myślach. W końcu trenują dwa razy dziennie, więcej czasu spędzają odbijając piłkę niż siedząc w domu, a nadal oglądają jak dwunastu facetów przebija nadmuchany skórzany balon przez kawałek sznurka. Bez sensu. Choć nie interesowała jej ich psychika wolała się skupić na tym, niż wzroku przyjaciółki, który przeszywał ją na wskroś. Miała za złe rudowłosej, że przyprowadziła tego fagasa. Dobrze wie, jakie zdanie Stashka ma o sportowcach, a mimo to na siłę stara się ją na siłę zeswatać z co raz to nowym koleżką swojego boskiego Michała.

- Powiedziałaś mu o ciąży? – powiedziała ściszonym głosem gospodyni.

- Nie. I nawet nie próbuj pisnąć słówkiem

- Twoja rzecz. Po co przyprowadziłaś tego kretyna?

- To nie kretyn. Bardzo fajny facet, kolega Miśka z drużyny. Przystojny, samotny. W sam raz dla ciebie.

- W sam raz dla mnie to byłby gdyby nie miała na gębie wyrysowanych swoich łóżkowych intencji.

- Czarna! Weź nie zgrywaj dziewicy, bo zachowujesz się, jakbyś była wielką romantyczką, a nie laską, która zmienia facetów jak rękawiczki. Poza tym nie chciałabyś być w końcu w jakimś związku? – przyjaciółka popatrzyła na nią z troską.

- Chciałabym. Niestety Związek Radziecki rozpadł się ponad dwadzieścia lat temu.

- Proszę cię. Gwarantuję, że będziesz się dobrze bawić. Poza tym wpadłaś mu w oko.

- Ty jesteś głucha, czy głupia? – drążyła temat brunetka.

- Mogłabyś chociaż udawać, że się dobrze bawisz? Daj mu szansę.

- Ok. Show time!
                                                                            ***
Przysięgam, że od dziś koniec spamowania co 2-3 dni! Zostało mi tylko to, więc wszystko idzie ku lepszemu. :)

 a dziś tam na górze mój najukochańszy zespół!

Nie mam natchnienia do rozpisywania się, więc pozdrawiam i życzę dobrego wykorzystania iście wakacyjnej pogody, Em. ;*